قسمتی از یادداشت علیرضا دبیر درباره قتل روح الله دادشی را بخوانید :
هیچ کس در امان نیست
روز میلاد امام عصر (عج)، میان تمام پیامک‌هایی که به نشانه تبریک و تهنیت آن عید بزرگ دست به دست می‌شد، ناگهان خبری آمد که کام اهالی ورزش را تلخ کرده و آنها را در این فکر فرو ببرد که چه زمانی قرار است داستان تلخ "خشونت" در ورزش ایران خاتمه یابد.
روح الله داداشی، قوی‌ترین مرد ایران به ضربات پی در پی چاقو کشته شده بود و هیچ‌کس هم باور نمی‌کرد که فاصله میان حیات و ممات کسی که به زور بازو و قوت جان شهره بود، چنین کوتاه و سخت باشد. خبری از جنس بسیاری از اخبار دیگر که طی ماه‌های گذشته شنیده‌ایم و هر بار بابت آنها غصه خورده‌ایم، بغض کرده‌ایم و بالاتر از تمام اینها در این اندیشه فرو رفته‌ایم که پس تکلیف آرامش و امنیتی که حق هر شهروند است، چه می‌شود. وقتی کسی با چنین سوابقی هدف تیغ کینه و خشم قرار می‌گیرد، تکلیف آن آدم ساده و نحیفی که می‌خواهد میان همین خیابان‌ها، جاده‌ها خانواده‌اش را به شادی و نشاط میهمان کند، چیست؟!